Σάββατο 22 Αυγούστου 2015

Ο Μίλτος Πασχαλίδης, ο Λεωνίδας Μπαλάφας, οι Big Nose Attack, η Μαρία Κηλαηδόνη & the Goodfellas και οι Empty Souls στο Ναυπλιο


«Αν δεν φαντάζεσαι φωτιές, με κάρβουνα μην παίζεις…»


Την Παρασκευή 21 Αυγούστου 2015 το Circulo Cooperativa, παρουσιάσε την «5η Γιορτή Circulo Cooperativa» στην ελεύθερη(για όσο…και πάλι) παραλία της Καραθώνας.

Σε πείσμα των ημερών, κόντρα στην μιζέρια και τον μαρασμό που καταβάλει τις περισσότερες απόπειρες οργάνωσης οποιασδήποτε πολιτιστικής έκφρασης, απαντάμε με την μεγαλύτερη αυτό-οργανωμένη μουσική απόδραση και του φετινού καλοκαιριού!

Με ώθηση από τους χιλιάδες ανθρώπους που συμμετέχουν μαζικά κάθε χρονιά υποστηρίζοντας έμπρακτα την πραγματοποίηση της Γιορτής, ετοιμάζουμε ένα μουσικό καταιγισμό ανάλογο των παλαβών εξελίξεων και σας περιμένουμε όλους να κρατήσουμε την φλόγα ζωντανή.

Ο Μίλτος Πασχαλίδης, ο Λεωνίδας Μπαλάφας, οι Big Nose Attack, η Μαρία Κηλαηδόνη&the Goodfellas και οι Empty Souls, αναλαμβάνουν τα υπόλοιπα…

Και όπως πάντα…για πάντα…. με ελεύθερη είσοδο για όλους!

Υ.Γ. Φέτος, περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, συμπαραστεκόμαστε στις αυτό-οργανωμένες δομές αλληλεγγύης της περιοχής μας. Το Κοινωνικό Παντοπωλείο Πολιτών Άργους και η Αργολική Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης για τους άπορους κρατούμενους των Δικαστικών φυλακών Ναυπλίου θα είναι μαζί μας στην παραλία της Καραθώνας. Συμβάλλουμε δυναμικά στην δράση τους όσοι και όπως μπορούμε.











http://www.circulo.gr/
https://www.facebook.com/MiltosPashalidis
https://www.facebook.com/leonidasbalafas
https://www.facebook.com/thebignoseattack

Κυριακή 9 Αυγούστου 2015

Συναυλία Παπακωνσταντίνου - Θηβαίου στο Βέλο Κορινθίας 8/8/05







Μαζί τους οι:
Πιάνο: Ανδρέας Αποστόλου, Μάξιμος Δράκος
Drums : Στέφανος Δημητρίου
Ηλεκτρικό Μπάσο: Βαγγέλης Πατεράκης
Βιολί – τραγούδι: Μαίρη Μπρόζη
Κιθάρες –πνευστά: Γιάννης Αυγέρης
Επιμέλεια ήχου: Αλέξανδρος Μπίτος
Επιμέλεια φώτων: Γιάννης Δίπλας
Ενορχήστρωση : Αντρέας Αποστόλου

Κυριακή 2 Αυγούστου 2015

Πικάσσο: Πώς έγινα κομμουνιστής

“Βρήκα τον εαυτό μου” 

 
“Η προσχώρησή μου στο Κομμουνιστικό Κόμμα είναι η λογική συνέπεια όλης μου της ζωής, όλου μου του έργου γιατί, είμαι υπερήφανος γι’ αυτό, δεν πήρα ποτέ τη ζωγραφική σαν διασκέδαση ή ψυχαγωγία. Θέλησα με το σχέδιο και το χρώμα, αυτά ήταν το όπλα μου, να μπω όσο μπορούσα πιο μέσα στην ανθρώπινη ψυxή, πιο βαθειά στη γνώση του κόσμου που μας λυτρώνει κάθε μέρα και περισσότερο. Προσπάθησα με το δικό μου τρόπο να εκφράσω αυτό που νόμιζα πιο αληθινό, πιο δίκηο, πιο υψηλό, κι όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες ξέρουν καλά πως αυτό είναι και το πιο ωραίο.

 …Ναι, τώρα ξέρω πως αγωνίστηκα με τη ζωγραφική μου πάντα σαν αληθινός επαναστάτης, κατάλαβα όμως ταυτόχρονα πως αυτό μόνο δε φτάνει. Τα τελευταία τούτα χρόνια της τρομερής καταπιέσεως μου δείξανε πως είχα την υποχρέωση να πολεμήσω όχι μόνο γμε την τέχνη μου μαμε ολόκληρο το είναι μου.

Και τότε πήγα προς το Κομμουνιστικό Κόμμα χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, γιατί στο βάθος είμουνα πάντα μαζί του. Ο Ελυάρ, ο Αραγκόν, ο Κασσού, ο Φουζερόν, όλοι μου οι φίλοι το ξέρουν καλά, κι αν ως τα τώρα δεν είχα προχωρήσει επίσημα, αυτό οφείλονταν σε ένα είδος “αφέλειας” γιατί νόμιζα πως το έργο μου κι η καρδιά μου που είτανε μαζί του φτάνανε. Μέσα μου όμως πάντα αυτό ήταν το Κ ό μ μ α μου.

Μήπως δεν είν’ αλήθεια πως το Κ. Κ. είναι εκείνο που προσπάθησε περισσότερο να γνωρίσει και ν’ αναστηλώσει τον κόσμο, να κάνει τους σημερινούς και τους αυριανούς ανθρώπους πιο λεύτερους, πιο ευτυχισμένους, με καθάρια και τίμια σκέψη; Δεν είν’ αλήθεια πως οι κομμουνιστές δείχτηκαν οι πιο θαρραλέοι τόσο στη Γαλλία, όσο και στην ΕΣΣΔ και στην Ισπανία μου; Γιατί τάχα να διστάζω; Μήπως από φόβο μην αναλάβω υποχρεώσεις; Όμως αντίθετα ποτές δεν έννοιωσα τον εαυτό μου τόσο λεύτερο, τόσο ολοκληρωμένο…

Κι ακόμα βιαζόμουνα τόσο να βρω μια πατρίδα. Είμουνα πάντα εξόριστος, τώρα δεν είμαι πια. Περιμένοντας την ώρα που η Ισπανία θα μπορέσει επί τέλους να με δεχτεί, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Γαλλίας άνοιξε την αγκαλιά του και με δέχτηκε. Μέσα σ’ αυτό βρήκα ανθρώπους που περισσότερο εκτιμώ, του πιο μεγάλους σοφούς, τους πιο μεγάλους ποιητές, κι ακόμα όλες αυτές τις υπέροχες φυσιογνωμίες των Παριζιάνων επαναστατών που είδα τις μέρες του Αυγούστου. Κι είμαι πάλι ανάμεσα στ’ αδέλφια μου.
 ___________________________________
Το πρωτότυπο στο οποίο αναφέρεται ο Ριζοσπάστης, δημοσιεύτηκε στηνL’Humanité, στις 29-30 Οκτωβρίου 1944


Πηγή : http://techni-en-kinisei.blogspot.gr/

"Μουσική Αντίσταση στον Καιρό της Κρίσης"

Το Σάββατο 21/4 η συλλογικότητα Τέχνη εν Κινήσει πραγματοποίησε εκδήλωση στο Στέκι Μεταναστών, με θέμα "Μουσική Αντίσταση στον Καιρό της Κρίσης" και με ομιλητή τον συγγραφέα/δημοσιογράφο Μιχάλη Παπαμακάριο.

Δημιουργοί και τραγούδια ενάντια στη κρίση. Μουσικές κριτικές και παρεμβάσεις ενάντια στο ΔΝΤ, την Παγκόσμια τράπεζα και τις κυβερνήσεις. Το κίνημα των πλατειών εμπνέει τους μουσικούς και την καλλιτεχνική δημιουργία.



Σάββατο 1 Αυγούστου 2015

Παύλος Σιδηρόπουλος <ο πρίγκηπας του ελληνικού rock>

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου του 1948 στην Αθήνα. Ήταν δισέγγονος του Αλέξη Ζορμπά και ανιψιός της γνωστής ποιήτριας Έλλης Αλεξίου. Σ' αυτές τις δύο διαφορετικές του ρίζες έβλεπε την αιτία της συνύπαρξης σ' αυτόν του ρόκερ και του σκεπτικιστή.

Η μουσική του πορεία ξεκινά το 1970 από τη Θεσσαλονίκη, όπου σπουδάζει Μαθηματικός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Εκεί γνωρίζει τον Παντελή Δεληγιαννίδη, με τον οποίο δημιουργούν το ντουέτο «Δάμων και Φιντίας». Μαζί κυκλοφορούν τον δίσκο 45 στροφών «Το ξέσπασμα / Ο κόσμος τους» και συμμετέχουν στη συλλογή «Ζωντανοί στο κύτταρο». Από το 1972 έως το 1974 ενσωματώνονται στα «Μπουρμπούλια». Καρπός αυτής της συνεργασίας είναι το 7ινστο «Ο Ντάμης ο σκληρός».



Εν μέσω δικτατορίας, το σχήμα διαλύεται και τα «Μπουρμπούλια» ακολουθούν τον Διονύση Σαββόπουλο. Ο Παύλος Σιδηρόπουλος επιλέγει να συνεργαστεί με τον Γιάννη Μαρκόπουλο και συμμετέχει ως τραγουδιστής σε τρεις δίσκους του: «Θεσσαλικός Κύκλος», «Μετανάστες» και «Οροπέδιο».



Το 1976 δημιουργεί, μαζί με τους Βασίλη και Νίκο Σπυρόπουλο, το γκρουπ «Σπυριδούλα» και κυκλοφορούν ίσως τον κορυφαίο δίσκο της ελληνικής ροκ δισκογραφίας, τον «Φλου». Και αυτό το σχήμα διαλύεται, αφήνοντας πίσω του έναν ολοκληρωμένο ροκ ήχο και μια σειρά συναυλιών.



Το 1979 ο Παύλος Σιδηρόπουλος δημιουργεί το σχήμα «Εταιρία Καλλιτεχνών», με αγγλικό στίχο, χωρίς όμως καμία δισκογραφική δουλειά. Την ίδια περίοδο κάνει και το κινηματογραφικό του ντεμπούτο, ως πρωταγωνιστής στην ταινία του Αντρέα Θωμόπουλου «Ο Ασυμβίβαστος», ενώ ο ίδιος ερμηνεύει και το soundtrack της ταινίας, τραγούδια του οποίου αποτελούν κάποια από τα πλέον γνωστά του, όπως το «Να μ' αγαπάς». Επίσης, συμμετέχει στην ταινία «Αλδεβαράν» με πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Πουλικάκο, η οποία προβλήθηκε μόνο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.



Στη μικρή καριέρα του ως ηθοποιός περιλαμβάνεται και μια τηλεοπτική εμφάνιση στο σήριαλ του Κώστα Φέρρη «Οικογένεια Ζαρντή», που προβλήθηκε στην ΕΡΤ-1.
Η συνεχής αλλαγή συνεργατών σταματάει το 1980. Ο Παύλος Σιδηρόπουλος καταλήγει σ' ένα σχήμα, τους «Απροσάρμοστους», που με λίγες αλλαγές παίζει μαζί τους μέχρι το τέλος. Το 1982 κυκλοφορεί ο δίσκος «Εν Λευκώ», ο οποίος αντιμετώπισε προβλήματα λογοκρισίας για 3 κομμάτια, για προτροπή στη χρήση ναρκωτικών και για προσβολή της δημοσίας αιδούς. Το 1985 κυκλοφορεί σε παραγωγή Δημήτρη Πουλικάκου το δίσκο «Zorba the freak» και το 1989 το «Χωρίς Μακιγιάζ» που είναι ζωντανά ηχογραφημένος στο «Μετρό».



Το 1990 ο Παύλος Σιδηρόπουλος αντιμετωπίζει προβλήματα με το δεξί του χέρι που προφανώς από κάποιο πρόβλημα στα αγγεία παραλύει. Στις 6 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου, ευρισκόμενος στο σπίτι μιας φίλης του στο Νέο Κόσμο, πέφτει σε κώμα από υπερβολική χρήση ηρωίνης και αφήνει την τελευταία του πνοή κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Κηδεύτηκε στις 10 Δεκεμβρίου, στο κοιμητήριο του Κόκκινου Μύλου στη Νέα Φιλαδέλφεια.



Δισκογραφία

1. Το ξέσπασμα / O κόσμος τους (Zodiac, 1971)
2. Ο Γερο-Μαθιός (Zodiac, 1971)
3. Ο Ντάμης ο σκληρός/ Απογοήτευση (Zodiac, 1972)
4. Φλου (ΕΜΙ, 1978)
5. Εν λευκώ (ΕΜΙ, 1982)
6. Zorba the freak (ΕΜΙ,1985)
7. Παύλος Σιδηρόπουλος (EMI, 1987)
8. Χωρίς μακιγιάζ - Ζωντανή ηχογράφηση (MBI, 1989)
9. Άντε και καλή τύχη μάγκες (ΕΜΙ, 1991)
10. Τα μπλουζ του πρίγκηπα (MBI, 1992)
11. Παύλος Σιδηρόπουλος (EMI, 1993)
12. Εν αρχή ην ο λόγος (7η Διάσταση, 1994)
13. O Ασυμβίβαστος και Πέντε Σπάνια τραγούδια (Lyra, 1994)
14. Ταξιδεύοντας (7η Διάσταση,1996)
15. Επιτυχίες (ΜΒΙ,1997)
16. Στιγμές (Δίφωνο, 1997)
17. Day after Day (ΕΜΙ, EP με δύο ανέκδοτα τραγούδια, 2001)
18. Τα τραγούδια του Παύλου (EMI, 2002)

Επιλεγμένες Συμμετοχές

1. Ζωντανοί στο Κύτταρο (Zodiac, 1971)
2. Θεσσαλικός κύκλος, του Γιάννη Μαρκόπουλου (EMI - COLUMBIA, 1975)
3. Ανεξάρτητα, του Γιάννη Μαρκόπουλου (EMI, 1975)
4. Οροπέδιο, του Γιάννη Μαρκόπουλου (EMI, 1976)
5. Crazy love στου Ζωγράφου (ΜΙΝΟS, 1979)
6. Σε άλλη γη, του Σταύρου Λογαρίδη (1980)
7. Νοκ άουτ, του Γιώργου Χατζηνάσιου (Minos,1986)
8. H Συναυλία στο Ηρώδειο, του Γιάννη Μαρκόπουλου (PHILIPS, 1990)